een geurherinnering vind ik één van de bijzonderste dingen die je hersenen met je kunnen uithalen. Ik heb het niet vaak, helemaal niet, maar als ik er één heb is het altijd weer zo een openbaring. Vanmorgen had ik er één, ik bewoog met mijn neus over een tas muntthee, en ineens werd ik 22 jaar teruggeslingerd. Naar de studentenpeda waar ik het eerste jaar in Leuven verbleef. Op een gang waar heel wat Chinezen verbleven, en de gekste dingen in de keuken fabriceerden. Ik zocht altijd momenten in de keuken om er alleen te zitten, ik weet niet goed waarom, maar de aansluiting bij de andere gangbewoners was maar mager. Er stonden toen twee vaste dingen op mijn menu: pindakaas en muntthee. Ineens voelde ik me terug weer in die keuken zitten, en heel mijn 'zijn' van dat moment viel over me. Mijn jonge zijn, vervuld van dromen en een grenzeloos geloof ooit iets heel belangwekkends op de kaart van de mensheid te gaan zetten. Een wezen gestuwd door het gevoel van over een schier grenzeloos intellect te beschikken, gebeten door de relativiteitstheorie en het oplossen van de meest ingewikkelde wiskundige raadsels. Een wezen met een hele heldere scherpe jagersblik.
de openbaring eraan is dat elke geurherinnering me een 'gelukkig' gevoel geeft en me overtuigt van het feit dat ik op dat moment ook best gelukkig was. Ook al heb ik de neiging om achteraf meer terug te denken aan de worstelingen waarmee ik had af te rekenen in die periode, aan de zwarte wolken die boven m'n hoofd gepakt waren. Maar dat zijn allemaal 'aangemaakte herinneringen', geurherinneringen zijn heel waarachtig, het zijn zo geen gedachtenconstructs, maar een plotse zijnsstaat die een oud neurologisch patroon tot leven wekt. Een herinnering die niet liegen kan en alles bijstelt.
Game of Thrones
8 jaar geleden
6 opmerkingen:
het is een zegen, zo een formidabel geheugen te bezitten, die alles haarscherp bijhoudt. Ik had iets soortgelijks met vers gemaaid gras, maar verder dan een vage herinnering kwam ik niet. weer mooi geschreven trouwens.
"en ineens werd ik 22 jaar teruggeslingerd"
zalig verwoord... :)
ik heb ook al wel eens hetzelfde meegemaakt. op straat was iemand sigaren aan het roken en toen ik de geur rook, zat ik plots terug in de woonkamer van mijn overleden grootvader, die blijkbaar net dezelfde sigaren rookte.
ik heb je blog trouwens net ontdekt via torromolinos.
Fascinerend, hé, die geurherinneringen ? Ik heb het vaker voor dat een bepaalde geur mij in een specifieke sfeer brengt, meestal nogal nostalgisch gekleurd, iets van heel vroeger heb ik het gevoel, zonder dat ik er een exacte herinnering of beeld op kan plakken... Men zegt dat ons reukgeheugen in een heel "basaal" deel van ons brein zit, en zo'n ervaringen bevestigen dat volgens mij.
naar het schijnt is het een 'totaalherinnering', waar andere herinneringen zich beperken tot 'beelden', en dan nog, vervorm je ze... je gewone geheugen kan je makkelijk bedotten met valse herinneringen, en het bedot jou door dingen ver weg te stoppen. Een geurherinnering is van een heel andere orde, en staat los van korte- of langetermijngeheugen, los van je werkgeheugen ook... Ik vraag me af of zelfs zwaar demente mensen geen geurherinneringen kunnen hebben?
en Tom,
ik zie het al gebeuren bij jou: 22 jaar teruggeslingerd! haha, ik moet dan aan Woody Allen denken met 'everything you always wanted to know about sex' en die spermatozoïden die staan te bakelijen in afwachting dat de sirene afgaat in de kazerne...
maar inderdaad een geurherinnering heeft altijd een nostalgische zweem en niemand is te jong voor nostalgie! Goethe wist dat ook al als de beste met zijn Werther.
Een geur is iets heel krachtigs; het kan aantrekken en afstoten zonder dat je ec ontrole over hebt. Ik kan verslaafd zijn aan sommige geuren. En aan de geur van mijn vorig lief was ik gewoon verslaafd. Ik kan hem nog steeds voor de geest halen en ik ben verloren voor elke man die zo zou ruiken....
Een reactie posten